Pewnie czytając ten tekst stwierdzicie, że naukowców już do końca powaliło. Tak, poszukiwania najlepszego dowcipu świata zostały naprawdę przeprowadzone. Na szczęście podjął się ich jajcarz i to na dodatek częściowo dla jaj. Profesor Richard Wiseman jest kompetentnym psychologiem, ale też pozytywnym świrem. Nie tylko bada ludzkie umysły. W wolnych chwilach wyprowadza je w pole występując jako iluzjonista. Przy okazji pisze szalenie dowcipne książki o drobnych rzeczach, które siedzą nam wszystkim pod kopułami. Wiseman sprawia wrażenie inteligentnego gościa. Na szczęście nie wierzył, że naprawdę znajdzie najśmieszniejszy kawał wszech czasów. Projekt był inspirowany skeczem Monty Pythona (tym, w którym występuje najlepszy dowcip świata – tak zabawny, że ludzie umierają ze śmiechu). Ważną informację stanowi też fakt, że Wiseman powołał go do istnienia na zamówienie Brytyjskiego Towarzystwa Krzewienia Nauki. Zadaniem przedsięwzięcia było przede wszystkim przyciąganie uwagi. Cały eksperyment pod kryptonimem LaughLab przypominał strony typu: „Wstaw swój ulubiony żart.” Tyle tylko, że w tym wypadku każdy z przesyłanych dowcipów analizował sztab naukowców. Na pierwszym etapie oczywiście musieli oni odrzucić ciężkie ilości kawałów zboczonych (w najbardziej świńskim rzekomo występowały dwie zakonnice, kiść bananów i Yoko Ono. Mam wrażenie, że prof. Wiseman prawdziwą karierę zrobi, jak opublikuje tę zakazaną listę.) Odwiedzający stronę ludzie musieli podawać informacje o sobie oraz głosować. Internauci wyłonili następujący kawał: Dwóch myśliwych wybrało się na polowanie. W pewnej chwili jeden z nich pada na ziemię. Ma szklany wzrok i nie oddycha. Drugi myśliwy z miejsca wyciąga z kieszeni komórkę i dzwoni na pogotowie. „Mój przyjaciel nie żyje!” wykrzykuje ledwo łapiąc powietrze. Osoba po drugiej stronie mówi: „Proszę zachować spokój. Pomożemy panu. Po pierwsze, proszę się upewnić, że pana przyjaciel na pewno nie żyje.” Zapada milczenie, następnie rozlega się wystrzał. „No dobrze, a co teraz?” pyta myśliwy. W projekcie wzięli udział przedstawiciele wielu narodowości, ale wszystkie kawały zostały nadesłane w języku angielskim. I chociażby to sprawia, że poszukiwania najlepszego żartu świata nie są miarodajne. Mimo wszystko eksperyment nie poszedł całkiem na marne. Dzięki niemu badacze poznali wiele faktów dotyczących preferencji humorystycznych mieszkańców poszczególnych krajów. W Irlandii i Australii ludzie chętniej śmiali się z dowcipów zawierających gry słowne. W Stanach statystycznie najwięcej ludzi głosowało na kawały oparte na poczuciu wyższości (te, w których ktoś wychodzi na idiotę), a jednak w tym kraju najwięcej głosów zdobył poniższy czarny dowcip: Dwóch mężczyzn gra w golfa. Jeden z nich właśnie ma wbić piłeczkę. Zauważa jednak przechodzący obok pola kondukt pogrzebowy. Wstrzymuje uderzenie, zdejmuje czapkę i zaczyna się modlić. Jego towarzysz mówi: „Wiesz, to była najbardziej ujmująca rzecz, jaką w życiu widziałem. Jesteś naprawdę dobrym człowiekiem.” Golfista odpowiada: „Tak wypada. W końcu byliśmy małżeństwem przez ponad trzydzieści lat.” Jest jeszcze jeden powód, dla którego eksperyment wydaje mi się mało wiarygodny. Mianowicie według jego wyników Niemcy – naród epicko pozbawiony poczucia humoru, wybierał żarty raczej dobre. Na terenie Rajchu wygrał poniższy kawał: Generał zauważył, że jeden z jego podwładnych zachowuje się dosyć dziwnie. Żołnierz podnosił każdy napotkany świstek papieru, oglądał z obydwóch stron, po czym mówił: „To nie jest to.” Sytuacja powtarzała się od dłuższego czasu, więc generał wysłał żołnierza na testy psychologiczne. Psycholog stwierdził, że szeregowiec jest obłąkany i wypisał mu zwolnienie z wojska. Żołnierz podniósł dokument i powiedział: „To jest to.” Okazało się za to, że za grosz poczucia humoru nie mają Belgowie. W krainie frytek i czekolady wygrał żart zamieszczony na planszy na początku posta. To już nawet suchar nie jest. Nie wiem, na jaki uraz głowy trzeba cierpieć, żeby się z tego zaśmiać… Tekst napisałem w oparciu o raport zakończeniowy LaughLab oraz książkę „Dziwnologia”. Polecam zwłaszcza tę drugą pozycję. Wiseman przedstawia w nich badania psychologiczne dotyczące ekstremalnie mało popularnych tematów, na przykład astrologii finansowej i zależności pomiędzy wysokością geograficzną a prawdopodobieństwem na to, że się zakochasz. JEŚLI PODOBAŁ CI SIĘ TEKST, KLIKNIJ W BANER, PRZEJDŹ DO FANPAGE’A I (EWENTUALNIE) POLUB: Nawigacja wpisu